Μετά από πολλά χρόνια εξερεύνησης του βυθού του Ατλαντικού Ωκεανού και των συντριμμιών του Τιτανικού, δεν κατέστη δυνατό να βρεθούν τα πτώματα όλων των θυμάτων της καταστροφής. Όταν το πλοίο έσπασε στα δύο και τα μέρη του άρχισαν να κατεβαίνουν γρήγορα μέχρι που τελικά εξαφανίστηκαν κάτω από το νερό, τα θαλάσσια ρεύματα σκόρπισαν τα θραύσματά του και τα σώματα των ανθρώπων που βρίσκονταν στο πλοίο σε μια τεράστια περιοχή του πυθμένα του ωκεανού.
Από τους 2.228 επιβάτες του Τιτανικού, μόνο επτακόσιοι τριάντα επέζησαν από την καταστροφή. Σχεδόν το ογδόντα τοις εκατό του πληρώματος σκοτώθηκαν, συμπεριλαμβανομένων όλων των μηχανικών, ολόκληρης της ορχήστρας, του ανώτερου τηλεγραφητή και του καπετάνιου Σμιθ, που έκανε την τιμή του, προς τιμήν του, να μην εγκαταλείψει το πλοίο που βυθιζόταν. Ο Τόμας Άντριους, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για την κατασκευή του Τιτανικού, εθεάθη για τελευταία φορά στο κάπνισμα μετά τις δύο τα ξημερώματα. Είναι βέβαιο ότι πέθανε από τη συντριβή, αν και το σώμα του δεν έχει βρεθεί. Ένας από τους τηλεγραφητές και ο αξιωματικός σώθηκαν ενώ περίμεναν βοήθεια στο αναποδογυρισμένο σκάφος.
Λιγότεροι από τους μισούς επιβάτες πρώτης θέσης πέθαναν στο δυστύχημα. Από τους επιβάτες της δεύτερης θέσης, περισσότεροι από τους μισούς σκοτώθηκαν και οι λιγότερο προνομιούχοι τρίτης θέσης έχασαν τα τρία τέταρτα των ανθρώπων. Στις σωσίβιες λέμβους του Τιτανικού υπήρχε χώρος για 1.000 άτομα, αλλά η αρχή της εκκένωσης ήταν πολύ απερίσκεπτη και χαοτική. Οι βάρκες έφευγαν, αν και υπήρχε ακόμα αρκετός χώρος για άλλους, και ως αποτέλεσμα, τα επόμενα σκάφη ήταν επικίνδυνα συνωστισμένα.
Οι άτυχοι που έπεσαν στο νερό ελάχιστα ενδιέφεραν κανέναν. Προσπάθησαν να σωθούν πηδώντας πάνω σε μεγαλύτερα αντικείμενα και έπιπλα από το πλοίο που επέπλεαν στην επιφάνεια. Ωστόσο, ήταν μουσκεμένα και η θερμοκρασία ήταν τόσο χαμηλή που πολύ γρήγορα σκοτώθηκαν από τον παγετό. Ο Geoffrey Lowe, ο πέμπτος αξιωματικός, αποδείχθηκε ότι ήταν ο ήρωας που έσωσε πολλές ζωές χωρίζοντας τους επιζώντες σε πολλές βάρκες και στη συνέχεια πιάνοντας τους ανθρώπους έξω από το νερό. Ωστόσο, δεν είχε τη φυσική ικανότητα να βοηθήσει τους πάντες και έτσι οι υπόλοιποι παρασύρθηκαν στον παγωμένο ωκεανό, περιμένοντας βοήθεια.
Ο πανικός που ξέσπασε καθώς όλοι συνειδητοποίησαν ξαφνικά το αναπόφευκτο της μοίρας του Τιτανικού οδήγησε στις σκηνές του Δάντη. Κάποιοι άνδρες προσπάθησαν υστερικά να φτάσουν στις σωσίβιες λέμβους μπροστά στα γυναικόπαιδα. Ο φόβος για τη ζωή μου επισκίασε τα ήθη και την τιμή. Ακούστηκαν προειδοποιητικοί πυροβολισμοί για να μετριάσουν τις παρορμήσεις τους. Κάποιοι μάρτυρες είπαν μάλιστα ότι πριν τις δύο τα ξημερώματα υπήρξαν αρκετοί θάνατοι ως αποτέλεσμα πυροβολισμών.
Σήμερα είναι γνωστό ότι πολλοί περισσότεροι άνθρωποι θα μπορούσαν να επιβιώσουν από αυτή την καταστροφή εάν ο Τιτανικός ήταν εξοπλισμένος με τον σωστό αριθμό σωσίβων λέμβων. Η υπερηφάνεια και η παραπλανητική εμπιστοσύνη των σχεδιαστών του σήμαιναν ότι δεν υπήρχαν αρκετά σκάφη για να σώσουν όλους τους ανθρώπους σε μια ακραία κατάσταση. Δυστυχώς, μια ακραία κατάσταση συνέβη εκείνο το βράδυ και κανείς δεν μπόρεσε να διορθώσει την αμέλεια που είχε γίνει στο σχεδιασμό του πλοίου. Στις αρχές του εικοστού αιώνα, υπήρχαν ακόμη εντελώς απαρχαιωμένοι κανονισμοί που προέβλεπαν τον διαχωρισμό των επιβατών ανά τάξη.
Αν είχε αποφασιστεί να σωθούν όλοι με τη σειρά, χωρίς την επιβαλλόμενη διαταγή, θα είχαν σωθεί περισσότεροι. Σε μια τέτοια τραγική κατάσταση, ωστόσο, θυμήθηκε ότι οι επιβάτες τρίτης θέσης έπρεπε να χωριστούν από τους υπόλοιπους. Το αν κάποιος θα επιζούσε καθοριζόταν από την εθνικότητα, το φύλο και την τάξη στην οποία ταξίδεψε. Οι πρωτοκλασάτοι Αμερικανοί είχαν τις καλύτερες πιθανότητες επιβίωσης. Κάποιοι επιβάτες πήγαν στον βυθό με το πλοίο, κάποιοι πνίγηκαν αφού έπεσαν στο νερό, ενώ πολλοί δεν πήραν βοήθεια και πάγωσαν πριν φτάσει σε αυτό.
Το πλοίο συγκρούστηκε με το παγόβουνο γύρω στις 23:40 - 14 Απριλίου. Στις 2:20 π.μ. της 15ης Απριλίου, το πλοίο βυθίστηκε.