Το τοπίο είναι μια έννοια που ο καθένας μας έχει να αντιμετωπίσει, πολύ συχνά το χρησιμοποιεί σε καθημερινή βάση και ορίζει με αυτό τι βλέπουμε ή τι μας αρέσει.
Ωστόσο, δεν γνωρίζουμε όλοι την προέλευση και την έννοια αυτής της λέξης. Αυτός ο διφορούμενος όρος χρησιμοποιείται από ερευνητές, γεωγράφους, βιολόγους και άτομα των οποίων η εργασία σχετίζεται με τη γεωλογία και τον χωροταξικό σχεδιασμό.
Γενικότερα, σημαίνει ένα σύνολο φυσικών και ανθρωπογενών χαρακτηριστικών που διακρίνουν μια συγκεκριμένη περιοχή. Μπορεί να ειπωθεί ότι είναι ένα σύνολο χαρακτηριστικών αυτής της περιοχής. Η εργασία πολλών ανθρώπων και οι εκατοντάδες ώρες που αφιερώθηκαν στην έρευνα είχαν ως αποτέλεσμα τη διαίρεση των τοπίων σε πολλά βασικά χαρακτηριστικά.
Φυσικά, κάθε ήπειρος και ακόμη και μια χώρα είναι διαφορετική, επομένως δεν μπορείτε να πάρετε αυτή τη διαίρεση πολύ κυριολεκτικά, επειδή γενικεύει πολλά χαρακτηριστικά που είναι ελαφρώς διαφορετικά παντού στον κόσμο.
Έτσι χωρίζουμε τα τοπία σε φυσικά και πολιτιστικά. Φυσικά τοπία είναι εκείνα που δεν έχουν διαταραχθεί από τον άνθρωπο, υπάρχουν φυσικά είδη, που δεν έχουν προσαρμοστεί από τον άνθρωπο, και ό,τι βλέπουμε δημιουργήθηκε μόνο από τη φύση.
Μερικές φορές διορθώνεται ελαφρώς από τον άνθρωπο αλλά δεν περιέχει κανένα χωρικό στοιχείο που δημιουργήθηκε από τον άνθρωπο.
Το πολιτιστικό τοπίο είναι εντελώς ανθρωπογενές. Υπάρχουν φυτά που δεν υπάρχουν φυσικά εκεί, το ανάγλυφο αλλάζει και προσαρμόζεται σε συγκεκριμένους σκοπούς. Υπάρχουν αρκετοί βασικοί τύποι πολιτιστικών τοπίων.
Το πρώτο είναι το αγροτικό τοπίο, στην προκειμένη περίπτωση τα φυσικά φυτά, κυρίως δέντρα, έχουν αντικατασταθεί από καλλιεργήσιμα χωράφια, βοσκοτόπια και οπωρώνες. Ένα άλλο τοπίο είναι ένα βιομηχανικό τοπίο, όπου κυριαρχούν εργοστάσια, ορυχεία και εργοστάσια.
Το τελευταίο τοπίο είναι ένα αστικό τοπίο που μας είναι πολύ γνωστό. Βρίσκουμε εκεί πολυκατοικίες, ουρανοξύστες, πολλούς δρόμους, καταστήματα και εμπορικά κέντρα.
Αυτό το τοπίο περιλαμβάνει όλες τις μεγάλες και μικρές πόλεις της Πολωνίας. Διακρίνουμε επίσης το πρωτογενές τοπίο, που δείχνει την ικανότητα αναγέννησης, και η βιολογική ισορροπία διατηρείται χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση.
Το κατεστραμμένο τοπίο, από την άλλη, χαρακτηρίζεται από πολύ έντονη αστικοποίηση, έλλειψη φυσικών στοιχείων και πολύ μεγάλη υποβάθμιση. Υπάρχουν επίσης δραστηριότητες μετά την εξόρυξη, γνωστές και ως μεταεκμεταλλευτικές. Σχετίζονται με φαινόμενα και διαδικασίες εξόρυξης καθώς και στοιχεία που αποτελούν απομεινάρια αυτής της δραστηριότητας.
Αυτά μπορεί να είναι, για παράδειγμα, σωροί γης, κρατήρες από ανοιχτά ορυχεία, δεξαμενές με νερό που αντλείται κατά την εξόρυξη. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα και με την κατάλληλη ανθρώπινη παρέμβαση, μπορούν σταδιακά να μετατραπούν σε χώρους αναψυχής και να αποτελέσουν ένα νέο στοιχείο του τοπίου.
Ωστόσο, είναι πολύ σημαντικό κάθε περιοχή να επανακαλλιεργείται σωστά. Η αποκατάσταση είναι η διαδικασία αποκατάστασης των κατεστραμμένων περιοχών στην αρχική τους μορφή ή τις φυσικές τους αξίες.
Υπάρχουν τρεις τύποι αποκατάστασης γης: αναδασμός γης, νερού ή λιμνών. Ο αναδασμός είναι μια διαδικασία που έχει ως στόχο την αποκατάσταση της χρησιμότητας και των φυσικών αξιών στο έδαφος.
Η τεχνική αποκατάσταση της γης συνίσταται στη σωστή διαμόρφωση του εδάφους, στη βελτίωση των φυσικών ιδιοτήτων, στην αποκατάσταση ενός στρώματος μολυσμένου με φρέσκο χώμα με την επικάλυψη του και στην αποστράγγιση.
Από την άλλη, η βιολογική αποκατάσταση συνίσταται στη σκλήρυνση και το όργωμα του εδάφους, τη σωστή λίπανση και την εισαγωγή φυτών που σχηματίζουν ένα παχύ στρώμα χούμου.
Σε αυτό το είδος δραστηριότητας περιλαμβάνεται και η αναδάσωση. Η ανάκτηση νερού, από την άλλη, συνίσταται στην αύξηση της εισροής καθαρού νερού, στην προσκόλληση και στη ρύθμιση των διαδρομών των ποταμών.
Η αποκατάσταση της αρχικής λειτουργίας των νερών περιλαμβάνει επίσης την εισαγωγή ειδών ψαριών και ζωοπλαγκτού. Η ανάκτηση των υπόγειων υδάτων συνίσταται στον καθαρισμό του διαπερατού στρώματος, στην απομόνωση των ρύπων με ειδικά εμπόδια, στη μείωση των εκπομπών ρύπων και στην αλλαγή του τρόπου χρήσης.
Η αποκατάσταση των λιμνών είναι μια άλλη πολύ σημαντική διαδικασία όσον αφορά τη βελτίωση της ποιότητας του νερού στις ευτροφισμένες λίμνες.
Οι μέθοδοι που περιλαμβάνουν αυτή τη διαδικασία περιλαμβάνουν την εξάλειψη των αποικιών κυανοβακτηρίων, την απομάκρυνση της οργανικής ύλης που συσσωρεύεται στη δεξαμενή, την παροχή αέρα με ένα στρώμα στον πυθμένα, που θα αυξήσουν την οξυγόνωση του νερού και θα μειώσουν την ανάπτυξη του φυτοπλαγκτού.
Αυτές οι διεργασίες περιλαμβάνουν επίσης βιοχειρισμό και παρακέντηση. Το φρεζάρισμα περιλαμβάνει την αφαίρεση ιζημάτων στο κάτω μέρος με ειδικές συσκευές και ο βιοχειρισμός περιλαμβάνει την εισαγωγή αρπακτικών ειδών ψαριών στο νερό που τρώνε πληθυσμούς ψαριών που τρώνε πλαγκτόν, κάτι που εμποδίζει την άνθιση και βελτιώνει τις συνθήκες οξυγόνου στη λίμνη.
Το τοπίο και το περιβάλλον είναι απαραίτητα στοιχεία της ανθρώπινης ζωής. Τα φυτά δεν είναι μόνο μια ωραία διακόσμηση, αλλά και μια αλυσίδα στο οικοσύστημα. Ας το θυμόμαστε και ας φροντίζουμε το περιβάλλον ώστε να διατηρηθεί η ισορροπία της φύσης. Οποιαδήποτε απόκλιση επηρεάζει επίσης γρήγορα τη ζωή και την υγεία μας.
Χωρίς συγκεκριμένες αλλαγές, η κατάσταση του πλανήτη μας μπορεί να επιδεινωθεί γρήγορα, και ως εκ τούτου η υγεία και η ζωή των κατοίκων του. Χάρη στα φυτά μπορούμε να έχουμε καθαρό αέρα, χωρίς τον οποίο η ζωή στη γη θα ήταν αδύνατη.
Θυμηθείτε το, διαχωρίστε τα σκουπίδια, προσπαθήστε να είστε οικολόγοι και εκπαιδεύστε τους άλλους να μην βλάπτουν το περιβάλλον. Όλα αυτά μπορούν να επηρεάσουν την ποιότητα ζωής για εμάς και τα παιδιά μας και αναμφίβολα θα είναι μια αλλαγή προς το καλύτερο.