Βοηθήστε την ανάπτυξη του ιστότοπου, μοιράζοντας το άρθρο με φίλους!
Ταυτίζουμε τον δέκατο ένατο αιώνα με τον θετικισμό και την πανταχού παρούσα ανάπτυξη όλων των πεδίων. Ο ατμός και ο ηλεκτρισμός έχουν γίνει σημάδια των καιρών, οι γραμμές παραγωγής σε όλο τον κόσμο συνεχίζονται και η απόσταση μεταξύ των ηπείρων έχει στενέψει χάρη στις νέες εφευρέσεις. Η White Star Line ιδρύθηκε το πρώτο μισό του δέκατου ένατου αιώνα και αρχικά εξυπηρετούσε τη διαδρομή της Αυστραλίας και λίγο αργότερα τη διαδρομή του Βόρειου Ατλαντικού.
Τα πρώτα χρόνια του εικοστού αιώνα, η εταιρεία παρήγγειλε τρία δίδυμα πλοία της Ολυμπιακής κλάσης, υπερατλαντικά πλοία, για να είναι συνώνυμα με τη μεγαλύτερη πολυτέλεια, λαμπρότητα, άνεση και ασφάλεια. Ήταν οι Britannic, Titanic και Olympic. Από αυτά τα τρία επιβατηγά πλοία μόνο το τελευταίο γλίτωσε από το μοιραίο τέλος, αν και υπέστη σοβαρές ζημιές μετά τη σύγκρουση με το καταδρομικό. Το Britannic βυθίστηκε κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου αφού έπεσε σε νάρκη. Ωστόσο, η φαντασία εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο δέχτηκε επίθεση από ένα τρίτο πλοίο. Ο Τιτανικός καθελκύστηκε το 1911 και οι σχεδιαστές του το διαφήμιζαν ως το πιο ασφαλές πλοίο στα νερά της Γης. Ο Τύπος έγραψε για τα πλεονεκτήματα της κατασκευής του, τα οποία δήθεν εγγυήθηκαν την αβύθισή του.
Στις 10 Απριλίου 1912, ο Τιτανικός ξεκίνησε το παρθενικό του ταξίδι στη Νέα Υόρκη. Στο πλοίο επέβαιναν 2.228 επιβάτες. Χωρίστηκαν σε τρεις τάξεις που μαρτυρούσαν τον πλούτο τους. Όσοι απέπλευσαν πρώτης θέσης είχαν στη διάθεσή τους εξαίσια καφενεία και εστιατόρια, αλλά και μπάνια, και πάνω απ' όλα κομψά δωμάτια και ένα ντελικατέσεν στο μενού. Μικρά και όχι πολύ άνετα δωμάτια είχαν προγραμματιστεί για επιβάτες τρίτης θέσης, τα γεύματά τους ήταν χαμηλότερης ποιότητας και δεν εμφανίζονταν σε βράδια και μπάλες με πλουσιότερους επιβάτες. Ο καθένας, ωστόσο, μπορούσε να είναι περήφανος που έπλεε το πιο πολυτελές πλοίο που ναυπηγήθηκε ποτέ και επειδή αυτό το πλοίο ξεκίνησε για πρώτη φορά, έγραψαν ιστορία με έναν τρόπο. Αλλά δεν είχαν ιδέα πόσο ασυνήθιστο και τραγικό ήταν.
Στις 14 Απριλίου, ο Τιτανικός περικυκλώθηκε αποκλειστικά από τον αδιάσπαστο Ατλαντικό Ωκεανό. Αν και ο καιρός χειροτέρεψε, η επιφάνεια του ωκεανού ήταν ομαλή και κανείς δεν σκέφτηκε το γεγονός ότι ο ανοιξιάτικος καιρός είχε εξαφανιστεί έξω. Υπήρχαν πάρα πολλά αξιοθέατα στο εσωτερικό που ήταν διαθέσιμα μόνο στους επιβάτες κατά τη διάρκεια της κρουαζιέρας, οπότε κανείς δεν ήθελε να χάσει χρόνο. Στη 1.45 μ.μ., το SS America έστειλε τηλεγράφημα στο πλήρωμα του Τιτανικού. Έδειξε ότι το πλοίο κατευθυνόταν κατευθείαν προς το πεδίο του πάγου. Ποτέ δεν εξηγήθηκε γιατί ο καπετάνιος του Τιτανικού δεν έλαβε αυτό το μήνυμα.
Την ίδια μέρα, στις 23.40, οι ναύτες, που παρακολουθούσαν τον ωκεανό στη φωλιά του πελαργού, παρατήρησαν μια μεγάλη σκιά μπροστά από το πλοίο. Ο ωκεανός ήταν τόσο ήρεμος που δεν υπήρχαν κύματα που αντανακλούσαν από το παγόβουνο, δημιουργώντας αφρό ορατό από απόσταση. Όταν οι ναυτικοί είδαν τον γίγαντα του πάγου, ήταν μόλις 400 μέτρα από το πλοίο. Ήταν επικίνδυνα κοντά. Η πληροφορία ότι το παγόβουνο ήταν ακριβώς μπροστά από τον Τιτανικό έφτασε αμέσως στη γέφυρα του καπετάνιου και στη συνέχεια δόθηκε η εντολή «όλα στο λιμάνι». Ήταν μια καταστροφική απόφαση. Αν ο Τιτανικός είχε χτυπήσει ένα βουνό κατά μέτωπο, θα το είχε χτυπήσει με το πιο δυνατό μέρος του. Ωστόσο, όταν το πλοίο προσπάθησε να αποφύγει το βουνό, παρασύρθηκε μέσα του με μεγάλη δύναμη και η δεξιά πλευρά, πιο αδύναμη από την πλώρη, σκίστηκε.
Λίγοι από τους επιβαίνοντες στον Τιτανικό αντιλήφθηκαν τη σοβαρότητα της κατάστασης σε αυτό το σημείο. Ποτέ δεν θα είχε περάσει από το μυαλό κανενός ότι σύντομα θα άρχιζε ένας αγώνας επιβίωσης στο πλοίο και ότι πολλοί θα τον έχαναν. Το πλοίο ήταν τόσο μεγάλο που οι επιβάτες πρώτης θέσης δεν ένιωσαν καν τη σύγκρουση. Τα μεσάνυχτα, ο Thomas Andrews, ο σχεδιαστής του Τιτανικού, υπολόγισε τις απώλειες και κατέληξε: δεν έχουμε περισσότερο από μιάμιση ώρα. Ο Τιτανικός πρέπει να πέσει. Οι τρύπες στο κύτος αποκάλυψαν έξι στεγανά διαμερίσματα και το πλοίο μπορούσε να αντέξει μια πλημμύρα που δεν ξεπερνούσε τα τέσσερα. Λιγότερο από μία ώρα μετά το χτύπημα σε παγόβουνο, δόθηκε εντολή να τοποθετηθούν γυναίκες και παιδιά σε σωσίβιες λέμβους. Ωστόσο, οι άνθρωποι εξακολουθούσαν να πίστευαν στους ισχυρισμούς ότι το πλοίο ήταν αβύθιστο, έτσι η ορχήστρα του καταστρώματος έπαιζε στο πλοίο για ενθάρρυνση όταν μπερδεμένοι επιβάτες τοποθετήθηκαν στις σωσίβιες λέμβους.
Μεταξύ μίας και δύο το πρωί, το πλοίο άρχισε να φτέρνα, σαν το πίσω μέρος του να αλληλεπικαλύπτεται και να σπρώχνει το μπροστινό μέρος προς τα πάνω. Μόνο τότε ο πανικός κατέλαβε τους πάντες. Κανείς δεν πίστευε πια ότι ο Τιτανικός θα ξεφύγει από τα προβλήματα. Στις 2:20 η γεννήτρια σταμάτησε να λειτουργεί και το πλοίο ήταν εντελώς σκοτάδι. Μόνο τα αστέρια ήταν η μόνη πηγή φωτός. Μετά από λίγο, το πλοίο που στεκόταν κάθετα στο νερό έσπασε στα δύο με ένα γδούπο και και τα δύο μέρη του άρχισαν να χάνονται γρήγορα κάτω από το νερό. Ήταν μια από τις πιο τραγικές θαλάσσιες καταστροφές στην ιστορία. Παρόλο που υπήρξαν καταστροφές στις οποίες έχασαν τη ζωή τους περισσότεροι άνθρωποι, καμία από αυτές δεν είναι τόσο δημοφιλής στην τέχνη και τον πολιτισμό όσο η βύθιση του Τιτανικού.